به نقل از نبض فناوری دانشمندان سلول های سوخت زیستی تولید کردند که صرفاً با استفاده از عرق انسان می توانند انرژی لوازم الکترونیکی پوشیدنی را تأمین کنند.
نمی توان انکار کرد که طی چند دهه گذشته کوچک سازی دستگاه های الکترونیکی گام های بلندی برداشته است. امروزه، بعد از تلفن های هوشمند و گزینه های زیادی برای اتصال بیسیم، نوع خاصی از حسگرهای زیستی پوشیدنی وجود دارد که توسعه آن به طور مداوم در حال پیشرفت است. به طور کلی این دستگاه های کوچک به منظور اندازه گیری سیگنال های زیستی خاص به طور مستقیم روی پوست قرار می گیرند و با ارسال اندازه گیری به صورت بیسیم به تلفن های هوشمند یا رایانه ها، سلامت کاربر را پیگیری می کنند.
اگرچه دانشمندان مواد انواع مختلفی از مدارهای انعطاف پذیر و الکترودها را برای دستگاه های پوشیدنی تولید کرده اند، یافتن منبع تغذیه مناسب برای حسگرهای زیستی پوشیدنی چالش برانگیز است. باتری های دکمه ای سنتی (مانند آنچه در ساعت های مچی و ماشین حساب های جیبی استفاده می شود) بسیار ضخیم و بزرگ هستند، در حالی که باتری های نازک تر، ظرفیت و حتی مشکلات ایمنی ایجاد می کنند. اما اگر خود ما منبع تغذیه دستگاه های پوشیدنی بودیم چه می شد؟
تیمی از دانشمندان از دانشگاه علوم توکیو ژاپن، در حال بررسی روشهای کارآمد استفاده از عرق به عنوان تنها منبع تغذیه الکترونیک های پوشیدنی هستند. آنها در جدیدترین مطالعه خود طرح جدیدی برای یک آرایه سلول سوخت زیستی ارائه می دهند که از یک ماده شیمیایی در عرق به نام لاکتات برای تولید انرژی کافی جهت هدایت حسگر بیوسور و دستگاه های ارتباطی بیسیم برای مدت کوتاهی استفاده می کند.
آرایه جدید سلول سوخت زیستی آنها مانند یک باند کاغذی است که می توان آن را پوشید (مثلاً روی بازو). در اصل یک لایه کاغذی ضد آب است که روی آن چندین سلول سوخت زیستی به طور سری و موازی قرار گرفته است. تعداد سلولها به ولتاژ خروجی و توان مورد نیاز بستگی دارد. در هر سلول، واکنش های الکتروشیمیایی بین لاکتات و آنزیمی که در الکترودها وجود دارد، جریان الکتریکی تولید می کنند که به جمع کننده جریان ساخته شده از خمیر کربن رسانا جریان می یابد.
