امنیت در شبکه‌های نرم‌افزارمحور با ویندوز سرور ۲۰۱۹

در عصری که محاسبات مدرن ابری توانسته‌اند بهره‌وری و سرعت انجام کارها را افزایش دهند، کسب‌وکار‌های بیشتر و بیشتری به دنبال آن هستند تا فعالیت‌های خود را به سمت ابرهای عمومی، خصوصی یا ترکیبی انتقال دهند. شرکت‌ها تنها زمانی با خیال آسوده به سراغ فناوری‌های ابرمحور می‌روند که اطمینان حاصل کنند داده‌های آن‌ها به بهترین شکل محافظت شده و نشتی اطلاعات، کسب‌وکار آن‌ها را تهدید نمی‌کند. بر همین اساس، نگرانی امنیتی را باید یکی از عوامل بازدارنده عزیمت کسب‌وکارها به فناوری‌های ابری در نظر بگیریم. مدیران ارشد سازمان‌ها اغلب این پرسش‌ها را مطرح می‌کنند که ابر چقدر برای انجام فعالیت‌های کوچک و بزرگ آن‌ها ایمن است؟ مکانیزم‌های امنیتی ابر می‌توانند به درستی مانع سرقت اطلاعات و جاسوسی‌های صنعتی شوند؟ آیا فناوری‌های ابرمحور می‌توانند بدون مشکل با پروتکل IPv6 کار کنند؟

شبکه نرم‌افزارمحور ویندوز سرور ۲۰۱۹ ویژگی‌های متعددی برای بهبود سطح اعتماد مشتریان ارائه کرده است. قابلیت‌هایی که تضمین می‌کنند سازمان‌ها می‌توانند در هر دو حوزه انجام فعالیت‌های درون سازمانی یا ارائه خدمات برون‌سازمانی به مشتریان خود، بدون نگرانی از بابت نشتی اطلاعات، فعالیت‌های روزانه را انجام دهند. اکنون، این پیشرفت‌های امنیتی با پلت‌فرم جامع شبکه نرم‌افزارمحور مایکروسافت یکپارچه شده و در اختیار کسب‌وکارها قرار گرفته است.

رمزگذاری زیر شبکه‌ها

چه تعداد از برنامه‌هایی که روی شبکه شما اجرا می‌شوند از رمزگذاری استفاده می‌کنند؟ چه تعداد از این برنامه‌های کاربردی از روش‌های رمزنگاری که هنوز هم ایمن هستند استفاده می‌کنند؟ به احتمال زیاد برخی از این برنامه‌های کاربردی آلوده به آسیب‌پذیری‌هایی هستند که باعث به سرقت رفتن یا نشتی اطلاعات می‌شوند.
مدیر یک شبکه می‌تواند برنامه‌های کاربردی که تحت شبکه اجرا می‌شوند را پیدا کرده، الگوهای رمزنگاری برنامه‌ها را تجزیه ‌و ‌تحلیل کرده و آن‌ها را به‌روز کند، اما به جای این فرآیند زمان‌بر و خسته کننده، بهتر نیست رمزگذاری در سطح شبکه نرم‌افزارمحور انجام شود؟ با رمزگذاری زیرشبکه در یک شبکه نرم‌افزارمحور مبتنی بر سیستم‌عامل ویندوز سرور ۲۰۱۹، هر بسته‌ای که ماشین مجازی را ترک می‌کند، به‌طور خودکار رمزگذاری شده و به ایمن‌ترین شکل به مقصد یا سایر نقاط پایانی درون همان شبکه تحویل داده می‌شود. یک چنین سازوکاری در برابر آسیب‌پذیری‌ها سطح بالایی از امنیت را ارائه می‌کند، به این دلیل که اگر یک آسیب‌پذیری شناسایی شود، فرآیند به‌روزرسانی در سریع‌ترین زمان انجام می‌شود و همه برنامه‌های کاربردی به شکل خودکار وصله‌های امنیتی را دریافت خواهند کرد. رویکرد فوق در ارتباط با هر زیرشبکه‌ای در یک شبکه مجازی با تعیین یک گواهی رمزنگاری برای استفاده از ویژگی فوق و تظیم Encryption در وضعیت فعال قابل استفاده است.  رند مورییمتو، مدیرعامل اجرایی شرکت Convergent Computing می‌گوید: «سازمان‌ها به دنبال مکانیزم‌های محافظتی از طریق کنترل‌های نرم‌افزارمحور و حذف پیچیدگی‌ها هستند و این درست همان نقطه‌ای است که رمزگذاری شبکه مجازی به میزان قابل توجهی به این نیاز آن‌ها پاسخ داده و اجازه می‌دهد سازمان‌ها به ساده‌ترین شیوه ممکن امنیت کسب‌وکار خود را بهبود بخشند.»

Firewall logging

Microsegment راهکاری برای ساخت نواحی ایمن در مراکز داده و استقرارهای ابری است که به شرکت‌ها اجازه تفکیک فعالیت‌ها و کارهای مهم از یکدیگر را داده و به ایمن‌سازی جداگانه هر یک از فرآیندهای کاری می‌پردازد. این راهکار به منظور بهبود امنیت در سطح شبکه انجام می‌شود. microsegment با ایجاد کرانه‌های ایمن سعی می‌کند از شبکه در برابر حملات محافظت کند. به نظر می‌رسد راهکار فوق جامع و قدرتمند است، اما چگونه می‌توان اطمینان حاصل کرد راهکار فوق به درستی کار می‌کند؟ در زمان بروز یک حمله هکری چگونه این مسئله باید گزارش شود؟ اگر یک  نقض داده‌ای رخ داد، چگونه فرآیند تجزیه و تحلیل پس از حمله انجام می‌شود و چقدر طول می‌کشد؟ Firewall logging ویندوز سرور ۲۰۱۹ برای پاسخ‌گویی به یک چنین پرسش‌هایی طراحی شده است.
در ویندوز سرور ۲۰۱۹، شبکه نرم‌افزارمحور به میزبان Hyper-V اجازه می‌دهد، گزارش‌های دیوارآتش سازگار با قالب Azure Network Watcher را تولید کند. راهکار فوق اکوسیستمی از ابزارهای مرتبط با مولفه Network Watcher است که اجازه می‌دهد فرآیند پیاده‌سازی شبکه نرم‌افزارمحور مبتنی بر ویندوز سرور به ساده‌ترین شکل پیاده‌سازی شود.
ویژگی‌ فوق به دور از هرگونه پیچیدگی است، به این دلیل که تنها با یک‌بار اعمال پیکربندی روی یک کنترل‌کننده شبکه، شما می‌توانید فرآیند ورود فردی به شبکه را در مجموعه قواعد Access Control List وارد کنید. در این حالت مولفه‌هایی که هماهنگ با این قواعد هستند به‌طور خودکار به سیستم وارد می‌شوند. رند مورییمتو، مدیرعامل اجرایی شرکت Convergent Computing می‌گوید: «تنظیمات شبکه نرم‌افزارمحور ویندوز سرور ۲۰۱۹ دارای یک مولفه بسیار جالب در ارتباط با حسابرسی دیوارآتش است که قادر است همه ارتباطات درون شبکه نرم‌افزارمحور را ثبت و ضبط کرده و گزارش کاملا دقیقی را ارائه کند.»

Fabric ACLs

ویندوز سرور ۲۰۱۶ به منظور بهبود امنیت شبکه‌های مجازی راهکار مبتنی بر خودکارسازی به‌کارگیری فهرست‌های کنترل دسترسی (ALCs) به ماشین‌های مجازی (VM) برای اتصال به زیرشبکه‌های مجازی را فراهم کرد. ویندوز سرور ۲۰۱۹ این قابلیت را به شبکه‌های fabric  گسترش داد تا مدیران شبکه بتوانند دسترسی به ماشین‌های زیرساخت را محدود کنند تا فرآیند مدیریت و خودکارسازی با اضافه کردن فهرست‌های کنترل دسترسی به زیرشبکه‌های منطقی ساده‌تر شود. این حرف به معنا این است که هر ماشین مجازی مدیریت شده با شبکه نرم‌افزار‌محور متصل به یک شبکه محلی مجازی قادر است به شکل خودکار فهرست کنترل دسترسی را دریافت کرده و از آن استفاده کند.

Virtual Network Peering

اولین مکانیزم امنیتی یک شبکه نرم‌افزارمحور که به‌نام کرانه امنیتی اولیه شبکه نرم‌افزارمحور شناخته می‌شود، ایزوله‌سازی است که شبکه مجازی آن‌را ارائه می‌کند، اما گاهی اوقات لازم است کرانه برداشته شود تا دو شبکه مجازی بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. به‌طور مثال، یک پایگاه داده در یک شبکه مجازی مستقر کرده‌اید، اما در نظر دارید از طریق برنامه‌های دیگری که درون یک شبکه مجازی جداگانه قرار دارند به پایگاه داده دسترسی پیدا کنید. Virtual Network Peering برای چنین مواقعی طراحی شده است. قابلیت فوق به روترهای مجازی در شبکه‌های مجازی اجازه می‌دهد با  یکدیگر در ارتباط باشند، بدون آن‌که لزومی داشته باشد این ارتباط از طریق یک گیت‌وی انجام شود. راهکاری که توان عملیاتی را افزایش داده و تاخیر زمانی میان شبکه‌های مجازی را کاهش می‌دهد.
فیلیپس موس، مدیر اجرایی Acuutec می‌گوید: «Virtual Network Peering راهکاری برای ساده‌سازی استقرار، مدیریت و حذف هزینه‌های اضافی است. سناریوهای مختلفی بر پایه این قابلیت مفید قابل اجرا هستند. پس از ادغام شدن دو شبکه مجزا با هدف اتصال به یکدیگر، دو شبکه فوق به صورت یک شبکه واحد نشان داده می‌شوند. یکسان‌سازی شبکه‌های مجازی مزایای متعددی به همراه دارد که همتا به همتا شدن ترافیک میان ماشین‌های مجازی در شبکه‌های مجازی که فقط از طریق زیرساخت ستون فقرات (Backbone) و با اتکا بر آدرس‌های آی‌پی خصوصی هدایت می‌شوند، اتصال با کمترین زمان تاخیر و دسترسی به حداکثر پهنای باند میان منابع در شبکه‌های مجازی مختلف، برقراری ارتباط میان منابع موجود در یک شبکه مجازی با منابعی که درون شبکه مجازی دیگر قرار دارند و عدم وجود زمان غیرفعال (Downtime) در زمان ایجاد ارتباط نظیر به نظیر میان منابع شبکه‌های مجازی موجود، گوشه‌ای از توانایی‌های قابلیت فوق است.»