شبکه کامپیوتری
در زمینه‌های مختلف، اتصال چیزها به هم به منظور خاصی را یک “شبکه” می‌نامند. شبکه‌ها می‌توانند اشکال مختلفی داشته باشند، مانند شبکه‌های تلفن، تلویزیون، کامپیوتر، یا حتی شبکه‌های انسانی. در این متن، به بررسی شبکه کامپیوتری و اصطلاحات شبکه مرتبط با آن می‌پردازیم.
به طور مشابه، شبکه کامپیوتری یک ساختار است که در آن دو یا چند دستگاه به هم متصل می‌شوند تا مجموعه‌ای از خدمات و اطلاعات مانند ایمیل‌ها، پایگاه‌های داده، اسناد، وب‌سایت‌ها، صوت و تصویر، تماس‌های تلفنی و ویدئو کنفرانس‌ها را به اشتراک بگذارند.
پروتکل مجموعه‌ای از قوانین تعریف‌شده است که هر دستگاه متصل به شبکه باید برای ارتباط و اشتراک اطلاعات از آن پیروی کند. برای تسهیل ارتباط انتها به انتها، چندین پروتکل با هم کار می‌کنند تا مجموعه پروتکل‌ها یا پشته‌های پروتکل را تشکیل دهند.
پروتکل های شبکه
اصطلاحات شبکه می‌توانند گیج‌کننده باشند، به خصوص برای کسانی که تازه با شبکه‌های کامپیوتری آشنا شده‌اند. در اینجا برخی از اصطلاحات شبکه پایه و تعاریف آن‌ها آورده شده است:
شبکه (Network): مجموعه‌ای از دستگاه‌های متصل به هم مانند کامپیوترها، چاپگرها و سرورها که می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
گره (Node): هر دستگاهی که به یک شبکه متصل است، مانند کامپیوتر، چاپگر یا روتر.
پروتکل (Protocol): مجموعه‌ای از قوانین و استانداردها که نحوه ارتباط دستگاه‌ها در یک شبکه را تعریف می‌کند.
آدرس IP (IP Address): یک شناسه عددی منحصر به فرد که به هر دستگاه در یک شبکه اختصاص داده می‌شود و برای شناسایی و ارتباط با دستگاه‌های دیگر استفاده می‌شود.
روتر (Router): یک دستگاه شبکه‌ای که چندین شبکه را به هم متصل می‌کند و بسته‌های داده را بین آن‌ها ارسال می‌کند.
سوئیچ (Switch): یک دستگاه شبکه‌ای که دستگاه‌ها را در یک شبکه متصل می‌کند و بسته‌های داده را بین آن‌ها ارسال می‌کند.
فایروال (Firewall): یک دستگاه یا نرم‌افزار امنیتی که ترافیک ورودی و خروجی شبکه را بر اساس مجموعه‌ای از قوانین امنیتی تعریف‌شده، نظارت و کنترل می‌کند.
DNS (سامانه نام دامنه): سیستمی که نام‌های دامنه را به آدرس‌های IP ترجمه می‌کند، به دستگاه‌ها اجازه می‌دهد تا وب‌سایت‌ها و منابع شبکه‌ای دیگر را پیدا و به آن‌ها متصل شوند.
LAN (شبکه محلی): یک شبکه که دستگاه‌ها را در یک منطقه جغرافیایی محدود مانند خانه، دفتر یا ساختمان متصل می‌کند.
WAN (شبکه گسترده): یک شبکه که دستگاه‌ها را در یک منطقه جغرافیایی وسیع مانند دفاتر متعدد در شهرها یا کشورهای مختلف متصل می‌کند.
DHCP (پروتکل پیکربندی پویای میزبان): یک پروتکل که به طور خودکار آدرس‌های IP و تنظیمات پیکربندی شبکه را به دستگاه‌های موجود در یک شبکه اختصاص می‌دهد.
TCP/IP (پروتکل کنترل انتقال/پروتکل اینترنت): مجموعه‌ای از پروتکل‌ها که برای ارتباط از طریق اینترنت و شبکه‌های دیگر استفاده می‌شود.
این اصطلاحات شبکه پایه به شما در درک اصول شبکه کمک می‌کنند و برای ساختن یک پایه قوی در شبکه‌های کامپیوتری ضروری هستند.
برخی از پروتکل‌های پایه عبارتند از:
IP: پروتکل اینترنت FTP: پروتکل انتقال فایل SMTP: پروتکل انتقال ساده ایمیل HTTP: پروتکل انتقال ابرمتن مدل‌های مرجع شبکه به منظور اجازه به محصولات تولیدکنندگان مختلف برای همکاری در یک شبکه توسعه یافته‌اند. یک مدل مرجع شبکه به عنوان یک نقشه‌راه عمل می‌کند که استانداردهایی برای نحوه ارتباط پروتکل‌ها را جزئیات می‌دهد.
معروف‌ترین مدل‌های مرجع عبارتند از مدل اتصال سیستم‌های باز (OSI) و مدل وزارت دفاع (DoD، که به عنوان TCP/IP نیز شناخته می‌شود).
LANs (شبکه‌های محلی) MANs (شبکه‌های منطقه شهری) WANs (شبکه‌های گسترده)
یک Internetwork اصطلاح عمومی است که چندین شبکه متصل به هم را توصیف می‌کند. اینترنت بزرگ‌ترین و معروف‌ترین internetwork است.
SAN (شبکه ناحیه ذخیره‌سازی): یک SAN دسترسی با سرعت بالا و بدون اتلاف به دستگاه‌های ذخیره‌سازی با ظرفیت بالا را برای سیستم‌ها فراهم می‌کند. VPN (شبکه خصوصی مجازی): یک VPN امکان ارسال امن اطلاعات از طریق یک شبکه عمومی یا ناامن، مانند اینترنت را فراهم می‌کند. استفاده‌های معمول از VPN برای اتصال دفاتر شعبه یا کاربران از راه دور به دفتر اصلی است. یک میزبان می‌تواند به عنوان یک کلاینت عمل کند هنگامی که درخواست اطلاعات می‌کند. یک میزبان می‌تواند به عنوان یک سرور عمل کند هنگامی که اطلاعات ارائه می‌دهد. یک میزبان همچنین می‌تواند درخواست و ارائه اطلاعات کند که به آن Peer می‌گویند.
اگر به حوزه‌ی شبکه‌های کامپیوتری علاقه‌مند هستید، مقاله شبکه‌های کامپیوتری را مطالعه کنید و با اصطلاحات شبکه آشنا شوید.