ethernet ارتباطات پیوسته، سریع و امن با اینترنت و بین دستگاه‌ها از طریق اتصال‌های سیمی فراهم می‌کند.
قبل از همه گیری وای‌فای، کابل شبکه اصلی ترین راه برای اتصال دستگاه‌ها به یکدیگر بود. این تکنولوژی از طریق استفاده از کابل‌های اترنت در شبکه‌های محلی یا وسیع، رفت و امد داده را سریعتر میکرد. اترنت به دستگاه‌ها اجازه می‌دهد تا داده‌هایی که به آنها ارسال می‌شود را تشخیص داده و به دستگاه‌های دیگر ارسال کنند. هنوز هم این تکنولوژی به دلیل سرعت بالا، امنیت و اعتمادپذیری، از طریق کابل‌ها که سریعتر، مطمئن‌تر و امن‌تر هستند نسبت به ارسال از طریق موج‌های رادیویی مانند وای‌فای، استفاده می‌شود
تاریخچه اترنت
ethernet برای اولین بار در سال ۱۹۷۳ توسط گروهی از مهندسان مرکز تحقیقاتی پالو آلتو (PARC) در شرکت زیراکس، از جمله رابرت متکالف و دیوید بوگس ایجاد شد. اترنت به افراد اجازه می‌داد تا چندین کامپیوتر را در یک شبکه محلی (LAN) متصل کنند. ethernet مجموعه‌ای از قوانین برای ارسال داده‌ها بین ماشین‌های خاص با سرعت بالا فراهم میکرد. نام ethernet از اتر نورانی (luminiferous ether) الهام گرفته شده بود.
برای ساده‌سازی تاریخچه اولیه ethernet ، زیراکس از علامت تجاری خود بر روی نام ethernet صرف‌نظر کرد و مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) استاندارد ۸۰۲.۳ (که به نام ethernet نیز شناخته می‌شود) را در سال ۱۹۸۳ رسمی کرد. تکنولوژی‌های دیگری نیز وجود داشتند، اما اترنت به زودی به استاندارد غالب تبدیل شد زیرا باز بود، بنابراین تجهیزات شبکه‌ای از چندین تولیدکننده مختلف در دسترس بود. اترنت همچنین به راحتی قابل ارتقا بود و هر نسخه جدید با نسخه‌های قبلی سازگار بود.
اولین نسخه رسمی ethernet از سرعت‌های تا ۱۰ مگابیت بر ثانیه پشتیبانی میکرد.
سپس ethernet سریع (Fast Ethernet) با سرعت ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه در سال ۱۹۹۵ وارد بازار شد و ethernet گیگابیتی در سال ۱۹۹۹ ارائه شد. تا سال ۲۰۰۲، اترنت ۱۰ گیگابیتی ممکن شد. برق بر روی ethernet (PoE)، که به دستگاه‌ها اجازه می‌داد از یک کابل برای تأمین برق و شبکه استفاده کنند، در سال ۲۰۰۳ معرفی شد. کار برای افزایش قابلیت‌های اترنت همچنان ادامه دارد و در سال ۲۰۱۰ به سرعت ۴۰ گیگابیت بر ثانیه و سپس ۱۰۰ گیگابیت بر ثانیه در همان سال رسید.
تحقیقات همچنان ادامه دارد، اما سرعت ۴۰ گیگابیت بر ثانیه حداکثر سرعتی است که امروز در خانه‌ها قابل استفاده است و این بسیار بیشتر از نیاز اکثر ماست.
اترنت و وای‌فای
حتی اگر شما فقط از وای‌فای استفاده کرده باشید، احتمالاً با دوشاخه‌ها و کابل‌های ethernet آشنا هستید. کابلی که مودم شما را به روتر وای‌فای یا واحد اصلی مش متصل می‌کند، احتمالاً یک کابل اترنت با یک اتصال RJ45 است. ethernet سه مزیت اصلی نسبت به وای‌فای دارد: سریعتر، پایدارتر و امن‌تر است. اما نیاز به کابل‌کشی بین دستگاه‌ها دارد و دستگاه‌های متصل باید پورت‌های ethernet داشته باشند. راه‌اندازی یک شبکه نیز می‌تواند پیچیده و پرهزینه باشد.
در نهایت، سرعتی که دریافت می‌کنید همیشه توسط پایین‌ترین مؤلفه ارزیابی شده محدود می‌شود، چه کابل، پورت یا سوئیچ باشد. بیایید نگاهی دقیق‌تر به هر سه بیندازیم.
سوییچ‌های اترنت
چه نیاز به پورت‌های بیشتر داشته باشید و چه بخواهید کابل‌های اترنت را در خانه خود مسیریابی کنید، ممکن است به یک سوییچ اترنت نیاز داشته باشید. سوییچ‌های اترنت در اندازه‌های مختلف عرضه می‌شوند و به شما این امکان را می‌دهند که یک کابل اترنت از روتر خود به سوییچ و سپس چندین کابل به اتاق‌ها یا دستگاه‌های مختلف وصل کنید. من در حال حاضر از این سوییچ شبکه گیگابیتی پنج پورتی نت‌گیر (Netgear) با قیمت ۳۳ دلار استفاده می‌کنم، اما می‌توانید سوییچ‌هایی با پورت‌های بیشتر پیدا کنید، مانند این مدل هشت پورتی بدون مدیریت از TP-Link با قیمت ۲۵ دلار که جولیان چوکاتو، سردبیر بررسی‌های WIRED، از آن استفاده می‌کند.
سوییچ‌ها معمولاً به صورت مدیریتی (managed) یا بدون مدیریت (unmanaged) توصیف می‌شوند. اگر علاقه دارید تنظیمات را پیکربندی و نظارت کنید، کانال‌ها و ترافیک را اولویت‌بندی کنید و به ویژگی‌های امنیتی بیشتری دست پیدا کنید، به سراغ سوییچ‌های مدیریتی بروید. سوییچ‌های بدون مدیریت فقط نیاز به اتصال دارند و راه‌اندازی آنها آسان است، اما معمولاً ارزان‌تر هستند و برای بیشتر خانه‌ها به خوبی کار خواهند کرد.
استفاده از اترنت در خانه
کشیدن کابل‌های اترنت در خانه می‌تواند مزایای سرعت، پایداری و امنیتی که ذکر کردیم را ارائه دهد، اما سختی این کار به ساختار خانه شما و تمایل شما به سوراخ‌کردن دیوارها بستگی دارد. وای‌فای بسیار آسان‌تر است، اما سرعتی که با وای‌فای به دست می‌آورید همیشه بسیار کمتر از سرعت واقعی است که ارائه‌دهنده خدمات اینترنت شما پشتیبانی می‌کند. با استفاده از کابل‌های اترنت، به سرعت‌های حداکثری نزدیک‌تر می‌شوید.
کشیدن کابل به هر اتاق برای بیشتر افراد خیلی مزاحم و دشوار است، اما هر کسی که از سیستم مشی استفاده می‌کند که از پشتوانه سیمی (wired backhaul) پشتیبانی می‌کند، باید در نظر داشته باشد که برای بهترین عملکرد سیستم خود، یک کابل اترنت از روتر اصلی به نودها یا ماهواره‌ها بکشد. در غیر این صورت، مش از یکی از باندهای بی‌سیم برای ارسال ترافیک بین نودها استفاده می‌کند که باعث کاهش پهنای باند در دسترس برای دستگاه‌ها و منجر به سرعت‌های کمتر وای‌فای برای هر دستگاهی که به نود متصل است، می‌شود.
از توجه شما به ابن مقاله آموزشی ممنونیم.
مورد انتقاد ترین کار مایکروسافت را مطالعه کنبد!
