پایان عصر گوشیهای هوشمند؟
آیا دوران گذاشتن گوشی در خانه و مدیریت زندگی با عینک هوشمند فرا رسیده است؟

عدهای بر این باورند که با پیشرفت چشمگیر پردازندهها، نمایشگرها و دوربینها، عینکهای هوشمند روزی جایگزین کامل گوشیهای هوشمند خواهند شد. اما آیا واقعاً چنین آیندهای در راه است؟ زومیت در گفتوگویی با محمد سیار، طراح ارشد ایرانی در شرکت متا، به بررسی این چشمانداز پرداخته است.
محمد سیار، طراح باسابقه و عضو تیم طراحی شرکت متا که نزدیک به دو سال در این شرکت فعالیت میکند، بر این باور است که عینکهای هوشمند قرار نیست بهطور کامل جای گوشیهای هوشمند را بگیرند؛ هرچند به گفته او، فرمفکتور دستگاهها در آینده دستخوش تحولاتی اساسی خواهد شد و با ایدههایی کاملاً نو روبهرو خواهیم بود.
او در اینباره میگوید:
«بسیار مشتاقم نتیجه همکاری جانی آیو، طراح افسانهای اپل، و سم آلتمن، مدیرعامل OpenAI را ببینم. آنها گفتهاند در حال طراحی دستگاهی با فرمفکتوری کاملاً جدید هستند.»
با این حال سیار تأکید میکند که کارکرد اصلی گوشیهای هوشمند و عینکهای هوشمند یکسان نیست و همین تفاوت، مانع از جایگزینی کامل آنها میشود. به گفتهی او، این دو پلتفرم قرار نیست یکی دیگری را کنار بزند، بلکه قرار است در کنار هم رشد کنند و تجربهی کاربری را به سطحی بالاتر برسانند.
تکامل تجربهها، نه حذف دستگاهها
از نگاه محمد سیار، طراح ارشد متا، نکتهی کلیدی در آیندهی فناوری نه «حذف دستگاهها»، بلکه «انتقال تجربهها» به پلتفرمهای جدید است. او باور دارد بسیاری از کارهایی که امروز با گوشی انجام میدهیم، در آینده روی عینکهای واقعیت افزوده (AR) تجربهای طبیعیتر و کارآمدتر خواهند داشت.
سیار برای روشن شدن این موضوع، مثالی جالب مطرح میکند:
«وقتی مسیریابی را از طریق یک عینک واقعیت افزوده تجربه کنید، استفاده از نقشه روی گوشی برایتان غیرطبیعی و حتی خندهدار به نظر میرسد؛ چون تجربهی AR بسیار شبیه به نحوهی مسیریابی ما در دنیای واقعی است.»
او این گذار را با تحولاتی مانند جایگزینی تدریجی تلفنهای ثابت با موبایل یا دوربینهای آنالوگ با دیجیتال مقایسه میکند؛ جایی که پلتفرم جدید پلتفرم قبلی را حذف نکرد، اما نقش آن را محدودتر و تخصصیتر کرد.
نبرد با محدودیتهای فیزیکی؛ سد بزرگ در مسیر مستقل شدن عینکهای هوشمند
اما آیا میتوان به نقطهای رسید که عینک هوشمند بهتنهایی جای گوشی را بگیرد و بتوان با خیال راحت موبایل را در خانه گذاشت؟ سیار این سناریو را از نظر تئوری ممکن میداند، اما تحقق آن را چالشی فنی بسیار پیچیده توصیف میکند. بهگفتهی او، رسیدن به چنین مرحلهای نیازمند آن است که مهندسی وارد یک نبرد تمامعیار با محدودیتهای فیزیکی شود.
جا دادن یک پردازندهی قوی، ماژول سیمکارت و از همه مهمتر، یک باتری قدرتمند در فریم سبک یک عینک، بدون اینکه وزن و حرارت آن غیرقابل تحمل شود، بزرگترین مانع پیش روی این ایده است.
البته چالشها تنها به سختافزار ختم نمیشوند. محمد سیار به دو نکتهی مهم دیگر نیز اشاره میکند:
اول اینکه عینک یک وسیلهی کاملاً شخصی است؛ برخلاف گوشیهای هوشمند که طراحی تقریباً یکسانی دارند، عینکها شدیداً تحت تأثیر سلیقهی شخصی و مد هستند. موفقیت عینک «متا ریبن» مدیون برند و استایل آن است، اما همین استایل برای همه جذاب نیست. رسیدن به یک طراحی واحد برای بازار انبوه در دنیای عینکها تقریباً غیرممکن است.
چالش بعدی، رقابت غولهای فناوری است. شرکتهایی مانند متا که سهمی از بازار موبایل ندارند، از ایدهی جایگزینی گوشی هوشمند استقبال میکنند تا فرصت تازهای برای قدرتنمایی بهدست آورند. اما در سوی مقابل، اپل، گوگل و سامسونگ که پادشاهی بازار موبایل را در اختیار دارند، به این آسانی از سلطهی خود عقبنشینی نخواهند کرد و برای حفظ آن، تمام توانشان را بهکار خواهند گرفت.
سیار تأکید میکند که گوشی هوشمند هم یک هدف ثابت نیست و با ظهور فرمفکتورهای نوینی مثل گوشیهای تاشو، همواره در حال تحول و تکامل است. به نظر میرسد رقابت آینده، پیچیدهتر از یک جایگزینی ساده باشد و بیشتر شبیه به یک همزیستی تکاملی میان دستگاهها خواهد بود.
منبع: زومیت