امید جهانشاهی اظهار کرد: اینترنت به حدی همه حوزه های سیاسی اجتماعی و اقتصادی را از خودش متاثر کرده است که می توان جهان را به قبل و بعد از اینترنت تقسیم کرد. در جهان بعد از اینترنت برای اینکه هر کشوری بتواند با این تاثیرات سیاسی فرهنگی اجتماعی و اقتصادی مقابله کند و تا حدی مدیریت کند بحث حکمرانی اینترنت مطرح شد. هرکشوری بسته به خصوصیات نظام سیاسی و الگوهای فرهنگی و اقتصادی خودش یک مدل حکمرانی اینترنتی دارد. یعنی بواسطه آن خصوصیات حساسیت های کشورها متفاوت می شود. مثلا در چین حساسیت شدیدی روی سیاست و مسائل امنیتی وجود دارد.
وی تصریح کرد: مدل حکمرانی اینترنتی چین سرمایه گذاری روی پلتفورم هاست. چون دومین اقتصاد بزرگ جهان هم است سرمایه عظیمی هم تزریق کرده و موفق هم بوده نمونه اش ویچت است. مثلا روسیه تاکیدش این است که هر محتوایی که به زبان روسی باشد باید تحت حکمرانی من باشد و مدلش بر اساس این حساسیت است. اما به هرحال حساسیت در همه کشورها است. در اروپا تضمین اصل رقابت در کسب و کارها چیزی است که روی آن حساسیت وجود دارد و گوگل از این جهت جریمه شد توسط اتحادیه اروپا. حساسیت های اخلاقی در بسیاری از کشورها وجود دارد. نه فقط اتحادیه که در موار متعدد کشورهای آلمان و فرانسه تقابل داشتند با گوگل. در کشور ما هم طبیعتا حساسیت های وجود دارد و مبتنی بر آن مدل حکمرانی اینترنتی ما را متفاوت می کند. اسم این را ساماندهی فضای مجازی گذاشته اند.
جهانشاهی در پاسخ به سوالی مبنی براینکه چرا شبکه ملی اطلاعات تا به امروز راه‌اندازی نشده است، گفت: دلیل عمده آن به مسائل فنی، قطعات فنی و مشکلات تحریم ها و مسائل زیرساختی برمی‌گردد.
پژوهشگر مطالعات رسانه و ارتباطات، در پاسخ به سوالی مبنی براینکه آیا شبکه ملی اطلاعات مساوی با ایجاد محدودیت است؟ افزود: این ذهنیت به خاطر سوء تفاهم و بد جا افتادن موضوع ایجاد شده است. از همان اول تبلیغات منفی علیه آن بسیار شدید شروع شد که گفتند قرار است اینترنت ملی شود یعنی اتصال به اینترنت یا همان اینترنت جهانی قطع شود و حرفهایی از این دست. البته بخشی از این سوء تفاهم و اشکال به همان نامگذاری اولیه هم بر می گردد، یعنی به همان سال ۸۴ که اول بار بحث اینترنت ملی مطرح شد و به این سوء تفاهم ها دامن زد و تقویتشان کرد.
وی تأکید کرد: در حالیکه بحث ملی کردن اینترنت نیست، بحث قطع کردن اینترنت نیست که بعضاً گفته می شد ارتباط دانشگاه ها با جهان چه می شود و شرکت های بزرگ چگونه کار کنند. بلکه اصطلاح درستش همین شبکه ملی اطلاعات است که دولت و بانک ها در یک شبکه امن و با یک پشتوانه زیرساختی مطمئن و پایدار کار کنند. اطلاعاتشان آنجا ذخیره شود. شبکه ملی اطلاعات چیزی در کنار اینترنت و موازی با آن است و نه جایگزین آن.
