برخی حسگرهای تصویربرداری خصوصا انواع اسمارت‌فونی آن‌ها مجهز به پیکسل‌های کوچکی هستند. این حسگرها دارای آرایه‌ای از میکرو لنزها بر روی یک تراشه بوده و به کمک آن‌ها می‌توانند تمامی نور دریافت شده را به سوی دیود تصویربرداری سنسور هدایت نمایند. در حال حاضر هر پیکسل دارای لنز اختصاصی خود است؛ اما سونی موفق به توسعه روشی جهت استفاده ۴ پیکسل مجاور از یک لنز مشترک شده است.
این متد با هدف به‌کارگیری در سنسورهای Quad Bayer توسعه یافته است. در این حسگرها هر ۴ پیکسل از یک فیلتر رنگی مشترک استفاده می‌کنند. اختلاف در میزان حساسیت پیکسل‌ها مانع از پیاده‌سازی این الگوهای طراحی شده بود؛ اما سونی می‌گوید که راه‌حل این مشکل را کشف کرده و آن را فناوری OCL (تراشه لنز) ۲ در ۲ نام‌گذاری نموده است.
به‌نظر می‌رسد که اصلی‌ترین مزیت این سبک از طراحی به بهبود عملکرد فوکوس خودکار خصوصا در فضاهای تاریک مربوط می‌شود. فوکوس خودکار با قابلیت تشخیص فاز بر پیکسل‌های فوکوس تکیه دارد. خروجی این پیکسل‌ها در خلق تصویر نهایی مشارکت نخواهند داشت. این پدیده به‌معنای کاهش مقیاس پوشش‌دهی حسگر خواهد بود.
با وجود تکنیک ۲ در ۲ OCL کلیه پیکسل‌ها می‌توانند به‌عنوان بخشی از سیستم تشخیص فوکوس به‌کار گرفته شوند. بعلاوه این تکنیک مشکل مرتبط با تاثیرات منفی ناشی از جزئیات افقی اندک بر عملکرد سیستم فوکوس خودکار را برطرف می‌کند.
همچنین بایستی به‌خاطر داشت که پیکسل‌های فوکوس دقیقا همانند پیکسل‌های مجاور تشکیل‌دهنده تصویر موجب شکل‌گیری نویز خواهند شد. این پدیده فرآیند محاسباتی فوکوس مناسب را دشوارتر می‌کند.
همچنین سونی ادعا می‌کند که سیستم لنز ۲ در ۲ این شرکت در زمان به‌کارگیری تکنیک خوشه‌بندی پیکسلی میزان بهره‌وری جذب نور را افزایش می‌دهد. هنوز روشن نیست که راهیابی این فناوری به دوربین‌های اسمارت‌فونی چه مدت زمان خواهد برد؛ اما اخیرا شاهد پیشرفت بسیار سریع تحولات در این حوزه بوده‌ایم. حسگرهای دوربین ۴۸ مگاپیکسلی ظرف مدت کمتر از ۱ سال به انواع ۶۴ و ۱۰۸ مگاپیکسلی ارتقا یافتند.
