با این حجم عظیم از تهدیدات، به نظر می‌رسد یک راهکار تحت شبکه می‌تواند بر همه این مشکلات غلبه کرده و ذخیره‌سازی و دسترسی مطمئن به اطلاعات را تضمین کند. به لطف اینترنت، جریان عظیم تبادل اطلاعات نه تنها ادامه دارد، بلکه گسترده‌تر از گذشته شده است. امروزه تولید، انتقال، ذخیره‌سازی و تحویل اطلاعات به هر محل و در هر کجای جهان در عرض چند ثانیه صورت می‌‌گیرد که وابستگی مردم به اطلاعات را بیشتر کرده است. وابستگی شدید به اطلاعات باعث شده، برای مشتریان یک کسب‌وکار دسترسی به اطلاعات با سرعت پایین تحمل‌ناپذیر باشد. حالا دیگر همه ضرورت داشتن یک سامانه ذخیرهساز مطمئن برای نگهداری و ارائه اطلاعات را احساس میکنند.
چه راهکاری برای ذخیره‌سازی اطلاعات مناسب است؟ در ادامه به بررسی سامانه‌های ذخیرهساز تحت شبکه‌ای خواهیم پرداخت که هر یک مزایای خاص خود را دارند.
ذخیره‌سازی ابرمحور – Cloud Storage
ذخیره‌سازی ابری (Cloud Storage) به تدریج در حال فراگیر شدن است. این فناوری می‌تواند تقریبا یکسان با یک درایو خارجی پاسخ‌گوی نیازهای یک سازمان باشد. علاوه بر این، قابلیت‌ها و سهولت دسترسی بیشتری در اختیار سازمانها قرار می‌دهد. به‌طور خلاصه، ذخیره‌سازی ابری به راهکاری اشاره دارد که داده‌ها را روی مجموعه‌ای از سرورهای راه دور متصل به یکدیگر (به اصطلاح ابر) که از طریق اینترنت در دسترس هستند ذخیره می‌کند.
چگونه از یک سرویس ذخیرهساز ابرمحور استفاده می‌شود؟ به جای نگه داشتن یک درایو خارجی متصل به کامپیوتر که فضای کار ارزشمند شما را اشغال می‌کند، تنها یک حساب کاربری ایجاد می‌کنید و فایل‌های خود را هر زمان نیاز داشتید روی آن بارگذاری می‌کنید. به این شکل دیگر نه نیازی به پورت USB آزاد خواهید داشت، نه برق اضافه مصرف می‌کنید و نه اطلاعات در اثر یک حادثه غیر مترقبه از دست خواهند رفت، زیرا اطلاعات روی سرورهای راه دور محفوظ باقی مانده‌اند. بیشتر سرویس‌های ذخیرهساز ابری یک قابلیت همگام‌سازی خودکار ارائه میکنند که فرآیند فوق را بازهم راحت‌تر می‌کند.
اما ذخیره‌سازی ابرمحور معایب خاص خود را دارد. اگر اتصال شما به اینترنت قطع شود، دسترسی به داده‌های خود را از دست می‌دهید. سرعت نقل و انتقال داده از طریق پورت USB سریع‌تر از بیشتر اتصالات اینترنتی است، بنابراین بارگذاری و دانلود داده‌ها به ابر بسیار کندتر از درایوهای خارجی است. حفظ حریم خصوصی یک نگرانی بزرگ دیگر محسوب می‌شود. این‌که خدمات‌دهندگان فضای ذخیرهساز ابرمحور به داده‌های شما سرک می‌کشند یا حتا بدتر از آن اطلاعات شما را به دیگران می‌فروشند یا نه پرسشی است که نمی‌توان با اطمینان به آن جواب داد. برای بسیاری، سهولت در استفاده از این خدمات به ریسک آن ارجحیت دارد. به همین دلیل است که سرویس‌هایی همچون Dropbox، Google Drive و OneDrive تا این اندازه معروف هستند. خیلی از این سرویس‌ها رایگان ارائه می‌شوند و اگر به فضای ذخیره‌سازی بیشتری نیاز داشته باشید با پرداخت هزینه کمی، دسترسی به فضای ذخیره‌سازی بالاتری را امکان‌پذیر میکنند.
ذخیرهساز متصل به شبکه (NAS)
اگر علاقه زیادی به درایوهای خارجی خود دارید و نمی‌توانید از آن‌ها دست بکشید، باید به سراغ فناوری دیگری به نام ذخیرهساز متصل به شبکه (NAS) سرنام Network Attached Storage بروید. عملکرد فناوری فوق شبیه به حالتی است که یک درایو خارجی دارید، اما در یک لحظه دستگاه‌های مختلفی قادر به استفاده از آن هستند. در ظاهر یک NAS دستگاهی شبیه به یک درایو خارجی است، اما بزرگ‌تر بوده و کاربردی‌تر است. شما به جای این که NAS را از طریق یک کابل USB به یک دستگاه متصل کنید، آن‌را به یک شبکه محلی متصل می‌کنید. روش اتصال معمولا از طریق اترنت انجام می‌شود، اما برخی از NASها قابلیت اتصال به شبکه از طریق وای‌فای را دارند. (شکل ۱).
شبکه ذخیرهساز (SAN)
چه اتفاقی خواهد افتاد اگر یک NAS به تنهایی نتواند ظرفیت مورد نیاز را پوشش دهد؟ یک راه‌حل نصب همزمان چند NAS است. اما از آن‌جایی که هر کدام از آن‌ها با یک آدرس آی‌پی و تنظیمات جداگانه مستقل کار میکنند، در برخی شرایط به درستی عمل نخواهند کرد. گزینه بعدی استفاده از یک شبکه ذخیرهساز (SAN) سرنام
Storage Area Network است. SAN نیز شبیه به NAS داده‌های ذخیره شده را از روی کامپیوترهای دسکتاپ و سرورها برداشته و به دستگاه‌های ذخیرهساز مستقل انتقال می‌دهد. در حالی که یک NAS یک دستگاه خودمختار است، یک SAN شبکه‌ای از دستگاه‌های ذخیرهساز به هم پیوسته و هماهنگ است. هر دوی آن‌ها از طریق همان شبکه محلی که به آن متصل شده‌اند در دسترس هستند(شکل ۲).
ذخیرهساز اتصال مستقیم (DAS)
اگر تمایلی ندارید هیچ یک از گزینه‌های ذخیرهساز یاد شده را استفاده کنید، تنها راه جایگزین برای شما یک ذخیرهساز اتصال مستقیم (DAS) سرنام Direct Attached Storage است. همان‌گونه که از نام فناوری فوق مشخص است، یک DAS را باید به‌طور فیزیکی به هر دستگاهی که می‌خواهید از طریق آن به داده‌ها دسترسی داشته باشید متصل کنید. شما همه روزه از DASها استفاده می‌کنید. هارد درایوها، درایوهای CD/DVD، فلش درایوها و درایوهای قابل حمل خارجی همگی نمونه‌ای از DAS هستند. در واقع اصطلاح DAS بعد از ظهور NAS و SAN ابداع شد تا بین ذخیره‌سازهای شبکه و ذخیره‌سازهای غیر شبکه تفاوتی وجود داشته باشد.
این روزها، فناوری DAS بیشتر و بیشتر به سمت تبدیل شدن به یک کلاستر غیر شبکه‌ای سطح تجاری پیش می‌رود. به‌طور مثال، Lenovo E1012 DAS و Dell PowerVault MD1200 DAS هر کدام ظرفیت پذیرش ۱۲ دیسک درایو را در دارند و شما می‌توانید به آن‌ها به چشم یک درایو خارجی عظیم نگاه کنید. معمولا توصیه می‌شود از DASها زمانی استفاده کنید که قصد دارید از طریق RAID ظرفیت داده‌های خود را افزایش دهید.
کدام نوع از ذخیره‌سازهای شبکه مناسب کار شما هستند؟
برای مصارف خانگی عادی، دو گزینه ذخیرهساز ابرمحور و ذخیرهساز متصل به شبکه(NAS) مناسب هستند. اگر چه ذخیرهساز NAS به‌طور عینی برتری دارد، اما بیشتر برای کاربرانی که با فناوری آشنایی کامل دارند مناسب است. تنظیمات آن کمی بیشتر از یک نصب ساده کابل شما را درگیر می‌کند و اگر می‌خواهید برای طولانی مدت از آن استفاده کنید به پیگیری و نگهداری مداوم احتیاج دارد. همچنین در طولانی مدت به لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه‌تر از طرح‌های ذخیرهساز ابرمحور هستند. اما ذخیره‌سازی ابرمحور ساده‌تر است. کافی است یک نرم‌افزار را نصب کنید و از خدمات آن بهره‌مند شوید. شبکه ذخیرهساز(SAN) و ذخیرهساز اتصال مستقیم (DAS) نیز بیشتر برای مصارف تجاری، مراکز داده و سازمان‌های بزرگ استفاده می‌شود. با استفاده از DAS می‌توان اکثر کارهای معمول از قبیل فایل سرور، وب سرور ، ایمیل سرور و دیتابیس سرور را انجام داد. در سیستم‌های فعلی سازمانی از DAS بیشتر برای موارد فایل سروری استفاده می‌شود. SANهای مبتنی بر فیبر، سرعت را بیشتر و تاخیر را کمتر میکنند. SAN با استفاده از روتر، سوییچ و گیت‌وی، انتقال داده‌ها را بین محیط‌های مختلف ذخیره‌سازی و سرورهای تجاری سهولت می‌‌بخشد.
