به نقل از نیواطلس، پلیمر یادشده قادر به نگهداری مقدار بیشتری شارژ است و لذا استفاده از آن مدت زمان استفاده از گوشی‌ها و لپ تاپ ها را بیش از گذشته افزایش می‌دهد و در عین حال زمان تعویض باتری‌ها را به تعویق می‌اندازد.
یکی از مشکلات مهم باتری‌های لیتیومی کاهش ظرفیت شارژ آنها بعد از استفاده مکرر است. بسیاری از قطعات درون این باتری‌ها متحرک هستند و عملکرد آنها به مرور زمان بدتر می‌شود. پلیمر ابداع شده توسط پژوهشگران ژاپنی ماهیتی چسبناک دارد و موجب حفظ کیفیت آند گرافیتی باتری‌های لیتیومی می‌شود.
این پلیمر ذرات آند را در کنار یکدیگر به صورت متشکل نگه می‌دارد. در حال حاضر مواد مشابه مورد استفاده در باتری‌های لیتیومی از جنس پلی وینیلیدین فلوراید یا PVDF هستند. اما پلیمر جایگزین از جنس بی-ایمینو-استنا فنین-پارافنیلن (BP) است و ضمن حفاظت از ذرات آند، از خوردگی آن جلوگیری می‌کند و موجب حفظ کارایی باتری در درازمدت می‌شود.
PVDF تنها موجب حفظ ۶۵ درصد از ظرفیت شارژ باتری پس از ۵۰۰ بار شارژ آن می‌شود، اما این رقم در صورت استفاده از پلیمر BP بعد از ۱۷۰۰ بار شارژ به ۹۵ درصد می‌رسد. امید می‌رود بعد از آزمایش‌های ضروری بتوان برای تولید تجاری باتری‌های لیتیومی با استفاده از این پلیمر جدید اقدام کرد.
